De feestdagen zitten er weer op, een nieuw jaar begint: 2017. De maand januari staat traditiegetrouw in het teken van diverse nieuwjaarsrecepties en andere feestelijke activiteiten. De laatste in mijn agenda staat gepland op 27 januari. Hoewel de drie koningen dan al lang vertrokken zijn, zullen velen toch nog tegen elkaar zeggen: gelukkig nieuwjaar! Tot op zekere hoogte gelovig, zal ik zeggen: de beste wensen. Dat laatste zou je overigens het hele jaar kunnen zeggen. Voor veel mensen betekent een begin van een nieuw jaar het moment waarop je zegt: wat gaan we dit jaar doen?

In curatorenland is er een uitdaging. Komend jaar zal het aantal faillissementen voor het vierde achtereenvolgende jaar afnemen met tien procent in vergelijking met 2016, aldus de ING. We zijn weer terug op het niveau van voor de crisis, nee sterker nog, we, althans de economie, staat er nog beter voor. Dit laatste betekent voor ons als curatoren: de crisis in curatorenland begint nu echt. Zoals bekend worden curatoren benoemd door de Rechtbank. Om benoemd te kunnen worden, moeten er faillissementen zijn. Als er minder faillissementen zijn, is het logisch dat je als curator in dito minder faillissementen wordt benoemd. Een mogelijkheid zou zijn dat de Rechtbank de zgn. ‘lijst met benoembare curatoren’ inkrimpt. Minder faillissementen is een goede reden om minder curatoren op de lijst te hebben. Op deze wijze wordt zorg gedragen dat advocaat-curatoren afhankelijk van faillissementswerk voldoende werk blijven houden en hun specialisme onderhouden en waar mogelijk verder uitbouwen. Voor diegene die niet langer op deze lijst voor komt is het: jammer dan! M.i. is daar niks mis mee. Al eerder heb ik gepleit bij de Rechtbanken om jaarlijks de lijst met curatoren te beoordelen en waar nodig aan te passen. Dit alles om ruimte te maken voor jonge ambitieuze advocaat-curatoren, de balans ervaren en minder ervaren curatoren gezond te houden, maar ook om afscheid te nemen van die curatoren die ‘minder’ presteren ten opzichte van hun collega’s. Dit laatste klinkt misschien hard en egoïstisch (er van uitgaande dat ik niet die curator ben die wordt geschrapt) maar anderzijds is dit ook gewoon marktwerking. De Rechtbank is een opdrachtgever waarbij zij het alleen recht heeft om curatoren te benoemen. De maatschappij op haar beurt heeft het recht om in geval van een faillissement de onder gegeven omstandigheden de meest geschikte curator aan het werk te zien gaan.

Enfin, nu mijn pleidooi al in voorgaande jaren niet tot enig effect heeft gehad, verwacht ik niet dat komend jaar hier veel verandering in komt. Een effect in een curatoren markt waar je als niche faillissementskantoor rekening mee moet houden.

Voor enkele collega’s begint de drastische daling van uitgesproken faillissementen merkbaar te worden. Voor sommige collega’s heeft deze daling ook tot gevolg dat ‘hun’ praktijk minder gevuld is. Ik kan me zo voorstellen dat zij denken: wat gaan we in 2017 doen om het tij te keren? Een probleem, nee hoor, eerder een uitdaging. Ik vraag me alleen af of wel iedereen werkzaam als curator deze uitdaging tijdig onder ogen heeft gezien.

Wat hebben jullie dan gedaan als kantoor, zul je je wellicht afvragen.

Reeds bij aanvang van ons kantoor in 2009, begin van de crisis, zijn wij doende geweest om de afhankelijkheid van het kantoor als curator in faillissementen te verminderen. Dit hebben we gedaan door andere diensten aan te bieden en, belangrijker, te profileren. Allemaal diensten die grenzen aan onze core business ‘faillissementswerk’ met als doel om dit ook onze core business te maken zonder onze ‘niche-focus’ te verliezen. Zo zijn wij steeds meer actief op het gebied van schuldhulp, vereffening van nalatenschappen, procederen, advisering in overnames en het verrichten van werkzaamheden als interim bestuur bij ondernemingen waar conflicten zijn. Betekent dit dat we geen faillissementen meer behandelen? Nee hoor, faillissementen blijft onze core ‘core business’.